توضیحات
توجه شود که متن زیر👇 فقط برای استفاده بیشتر اورده شده و از نظر محتوا با متن فایل( رجعت از منظرشیعه و فرقه بهائیت ) کاملا متفاوت است و متن فایل از نظر کیفیت و منابع گرداوری معتبرتر می باشد.
مقدمه
محتویات صفحه
رجعت، یکی از مفاهیم کلیدی در برخی از ادیان و مکاتب الهیاتی است که به معنای بازگشت برخی افراد به دنیا پس از مرگ، پیش از قیامت و در دوره‌ای خاص از تاریخ بشری می‌باشد. در دین اسلام و به ویژه مکتب تشیع، رجعت به عنوان بازگشت مجدد گروهی از مؤمنان صالح و دشمنان سرسخت اسلام در دوران ظهور امام مهدی (عج) مطرح می‌شود. این باور نقشی مهم در تفکر مهدوی شیعیان ایفا می‌کند و با اعتقاد به عدالت الهی و تکمیل وعده‌های خداوند به مؤمنان در ارتباط است.
در مقابل، در فرقه بهائیت، مفهوم بازگشت به شکل سنتی آن مورد انکار قرار گرفته و به‌جای آن تأکیدی بر ظهور مجدد معنوی و روحانی پیامبران و رهبران دینی وجود دارد. در این دیدگاه، رجعت نه به معنای جسمانی بلکه به معنای ظهور حقیقت الهی در قالب شخصیتی جدید تفسیر می‌شود.
هدف این مقاله بررسی و مقایسه مفهوم رجعت در دو دیدگاه شیعه و بهائیت است. با ارائه تحلیلی از مبانی فکری هر دو مکتب، تلاش خواهد شد تا تفاوت‌ها و شباهت‌های موجود در این دو نگرش مورد بررسی قرار گیرد.
رجعت در اسلام شیعه
تعریف در اسلام شیعه
در اندیشه شیعه به معنای بازگشت گروهی از انسان‌ها به این دنیا پس از مرگ و پیش از قیامت است. این بازگشت عمدتاً شامل مؤمنان خالص و کافران سرسخت می‌شود که نقش ویژه‌ای در رویدادهای مهم تاریخی ایفا کرده‌اند. رجعت به دوران ظهور امام مهدی (عج) مرتبط است و به عنوان بخشی از روند تکامل و برقراری عدالت الهی تلقی می‌شود. بر اساس این باور، برخی از افراد پیش از قیامت برای تجربه پاداش یا مجازات موقت به دنیا بازمی‌گردند.
دلایل قرآنی و روایی
مفهوم رجعت در روایات شیعه و همچنین در برخی از آیات قرآن کریم مطرح شده است. از جمله آیاتی که به عنوان مستند قرآنی رجعت ذکر می‌شود، آیه 83 سوره نمل است:
“وَ یَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ کُلِّ أُمَّةٍ فَوْجاً مِّمَّن یُکَذِّبُ بِآیَاتِنَا فَهُمْ یُوزَعُونَ”.
این آیه اشاره به حشر گروهی از انسان‌ها در زمانی خاص دارد که بر اساس تفسیر شیعه، به رجعت و بازگشت افراد در دوران ظهور امام مهدی (عج) اشاره دارد.
روایات متعددی نیز از امامان معصوم (ع) درباره رجعت نقل شده است. امام صادق (ع) فرموده‌اند: “رجعت حقیقتی است که همه امامان بر آن تأکید دارند و هیچ مؤمنی به کمال ایمان نمی‌رسد مگر آنکه به رجعت اعتقاد داشته باشد.”
جایگاه در اعتقادات مهدوی شیعه
رجعت در شیعه با مفهوم مهدویت و ظهور امام زمان (عج) پیوند نزدیکی دارد. بر اساس اعتقاد شیعه، در دوران ظهور امام مهدی (عج)، گروهی از مؤمنان و دشمنان اسلام به این دنیا بازمی‌گردند تا بخشی از عدالت الهی در زمین به اجرا درآید. مؤمنان برای یاری امام مهدی (عج) بازمی‌گردند و دشمنان به دلیل ظلم و ستم‌های گذشته خود، مجازات می‌شوند.
تفاوت ان با معاد
یکی از تفاوت‌های کلیدی رجعت با معاد، موقت بودن بازگشت است. در بازگشت، افراد به صورت موقت به دنیا بازمی‌گردند و پس از انجام وظایف یا دریافت مجازات خود، مجدداً از دنیا خواهند رفت. اما در معاد، همه انسان‌ها در قیامت به صورت دائمی برای حسابرسی و دریافت پاداش یا مجازات ابدی محشور می‌شوند. رجعت به عنوان نوعی مرحله میانی میان دنیا و قیامت در نظر گرفته می‌شود که هدف آن اجرای عدالت الهی است.
رجعت در آموزه‌های بهائیت
نگاه کلی در بهائیت
در آموزه‌های بهائیت، رجعت به معنای سنتی که در اسلام شیعه وجود دارد، پذیرفته نشده است. بهائیان رجعت را به عنوان بازگشت جسمانی افراد به این دنیا، همانند آنچه شیعیان باور دارند، قبول ندارند. به‌جای آن، بهائیت بر رجعت معنوی و تجلی مجدد حقیقت الهی در طول تاریخ تاکید دارد. بهائیت بر این باور است که رجعت به معنای بازگشت دوباره پیامبران و مظهرهای الهی نیست، بلکه به معنای ظهور معنوی پیام‌آوران جدیدی است که پیام الهی را برای دوره‌های جدید از تاریخ بشری می‌آورند.
تفسیرهای نوین در آثار بهائی
بهاءالله، بنیان‌گذار دین بهائیت، مفهوم رجعت را بیشتر به‌صورت نمادین و معنوی تفسیر کرده است. او رجعت را بازگشت «معنوی» پیامبران و نه بازگشت جسمانی آن‌ها می‌داند. بر اساس این تفسیر، پیامبران الهی از جمله حضرت محمد (ص) و دیگر پیام‌آوران الهی، در واقع از طریق پیامبرانی مانند بهاءالله و باب تجلی پیدا کرده‌اند. بنابراین، بهاءالله به‌جای تأکید بر بازگشت فیزیکی، بر ظهور مجدد نور الهی و آموزه‌های جدید برای هدایت بشر در هر دوره زمانی تمرکز دارد.
مقایسه با مفاهیم “ظهور” در بهائیت
در بهائیت، به‌جای مفهوم رجعت، مفاهیمی چون “ظهور” و “تجلّی” اهمیت بیشتری دارند. بهائیان معتقدند که هر چند قرن یک‌بار، یک پیامبر جدید یا مظهر الهی ظهور می‌کند که پیام الهی را برای انسان‌ها بازگو می‌کند. از این منظر، ظهور بهاءالله به عنوان مظهر الهی این دوره، به‌نوعی با مفهوم رجعت در مکتب شیعه هم‌پوشانی دارد. در حالی که شیعه انتظار بازگشت امامان و مؤمنان را در قالب رجعت جسمانی دارد، بهائیت این بازگشت را به ظهور یک شخصیت جدید که همان حقیقت الهی را نمایان می‌کند، مرتبط می‌داند.
تفاوت دیدگاه بهائیت با سایر ادیان
بهائیت به رجعت جسمانی و بازگشت مجدد افراد اعتقاد ندارد و معتقد است که حقیقت الهی همواره در قالب‌های جدید و با پیامبران جدیدی برای هدایت بشریت ظاهر می‌شود. این دیدگاه با اعتقادات ادیان ابراهیمی که رجعت را به عنوان بازگشت فیزیکی برخی افراد و یا پیامبران تلقی می‌کنند، تفاوت چشمگیری دارد. بهاءالله رجعت را به عنوان یک فرآیند معنوی و نوین از تجلی خداوند برای رفع نیازهای معنوی و اجتماعی بشر معرفی می‌کند.
در نهایت، در بهائیت، تأکید بیشتری بر حرکت به سمت آینده و پیشرفت معنوی بشریت وجود دارد تا بازگشت به گذشته یا بازگشت افراد خاص به دنیا.
مقاله ورزش و سلامت روان سالمندان | 17 صفحه فایل ورد را مشاهده میفرماید.
مقایسه تطبیقی در شیعه و بهائیت
شباهت‌ها و تفاوت‌های اصلی در نگرش دو مکتب به رجعت
شباهت‌ها:
در هر دو مکتب، مفهوم بازگشت یا ظهور مجدد به نوعی با دوره‌ای خاص از تحول الهی یا تاریخ بشر پیوند خورده است. شیعیان رجعت را بخشی از رویدادهای مرتبط با ظهور امام مهدی (عج) و برقراری عدالت الهی می‌دانند. در بهائیت نیز، مفهوم “ظهور” به معنای تجلی دوباره حقیقت الهی از طریق یک مظهر جدید در هر دوره تاریخی وجود دارد. هر دو مکتب به نوعی به تحولی بزرگ و الهی اشاره می‌کنند که با اهداف معنوی و روحانی بشر ارتباط دارد.
تفاوت‌ها:
1. ماهیت رجعت:
در شیعه، رجعت به معنای بازگشت جسمانی افراد (مؤمنان و کافران) به دنیا است، در حالی که در بهائیت، رجعت به صورت جسمانی انکار می‌شود و به معنای ظهور معنوی و تجلی حقیقت الهی در قالب پیامبران جدید تلقی می‌گردد.
2. هدف رجعت:
در دیدگاه شیعه، رجعت به عنوان مرحله‌ای برای اجرای عدالت الهی، انتقام‌گیری از ستمگران و پاداش مؤمنان در دوران ظهور امام مهدی (عج) در نظر گرفته می‌شود. اما در بهائیت، رجعت در واقع یک تجلی معنوی است که هدف آن ارائه آموزه‌های جدید برای هدایت بشریت و رفع نیازهای معنوی و اجتماعی انسان‌ها در هر عصر است.
3. جسمانی بودن در مقابل معنوی بودن:
رجعت در شیعه، یک بازگشت واقعی و جسمانی است، به طوری که افراد دوباره به این دنیا باز می‌گردند و زندگی می‌کنند. در مقابل، بهائیت بازگشت را صرفاً نمادین و معنوی می‌داند و بر این باور است که پیامبران جدید حامل همان نور و حقیقت الهی هستند، نه اینکه بازگشت جسمانی پیامبران یا افراد گذشته رخ دهد.
جایگاه رجعت در ساختار کلی باورهای دینی دو مکتب
در اسلام شیعه، رجعت یکی از عقاید مهم و مرتبط با مهدویت و ظهور امام مهدی (عج) است. این اعتقاد بخشی از باورهای آخرالزمانی شیعه است و نشان‌دهنده تکمیل عدالت الهی و بازگرداندن حقوق مظلومان از ظالمان است. رجعت به مؤمنان امکان می‌دهد تا در کنار امام مهدی (عج) برای اجرای عدالت و برقراری حکومت جهانی اسلام یاری کنند و به کافران این فرصت داده می‌شود تا عواقب اعمال خود را در همین دنیا مشاهده کنند.
در بهائیت، رجعت بخشی از اصول مرکزی این دین نیست. به‌جای رجعت، مفهوم “ظهور” و تجلی مکرر پیام‌آوران الهی از اهمیت بیشتری برخوردار است. ظهور هر پیامبر جدید به معنای آغاز یک دوره جدید معنوی برای بشریت و ارائه آموزه‌های متناسب با زمانه است. این ظهورات به عنوان وسیله‌ای برای هدایت و پیشرفت معنوی و اجتماعی بشر در نظر گرفته می‌شود و اعتقاد به ظهورات مداوم پیامبران، بهائیت را از مفهوم رجعت جسمانی در شیعه متمایز می‌کند.
در نتیجه، می‌توان گفت که هرچند هر دو مکتب به نوعی به بازگشت و تحول الهی باور دارند، اما تفاوت‌های اساسی در ماهیت و هدف این بازگشت وجود دارد. در حالی که شیعه به رجعت جسمانی و بازگشت افراد به دنیا در دوران ظهور امام مهدی (عج) اعتقاد دارد، بهائیت بر ظهور مجدد معنوی حقیقت الهی از طریق پیامبران جدید تأکید می‌کند.
نتیجه‌گیری
مفهوم رجعت در اسلام شیعه و بهائیت هر دو به نوعی به بازگشت یا تحول الهی اشاره دارند، اما تفاوت‌های اساسی در ماهیت، هدف و جایگاه این اعتقاد در هر دو مکتب وجود دارد. در شیعه، رجعت به عنوان یکی از اصول عقیدتی مهم و مرتبط با ظهور امام مهدی (عج) و برقراری عدالت الهی مطرح است. این باور در شیعه به شکل جسمانی و با بازگشت دوباره گروهی از مؤمنان و کافران به این دنیا برای اجرای عدالت نهایی و کمک به ظهور امام دوازدهم صورت می‌گیرد.
در مقابل، بهائیت رجعت به معنای جسمانی آن را نمی‌پذیرد و به جای آن، بر “ظهور” و تجلی معنوی پیام‌آوران جدید تأکید دارد. در این دیدگاه، بازگشت پیامبران نه به شکل فیزیکی بلکه به صورت ظهور حقیقت الهی در دوره‌های مختلف تاریخی تفسیر می‌شود. این اعتقاد نشان‌دهنده پیشرفت معنوی بشریت و نیاز به هدایت الهی متناسب با هر دوره است.
در نهایت، می‌توان گفت که در حالی که شیعه رجعت را مرحله‌ای از تحقق عدالت الهی و پیوند آن با مهدویت می‌داند، بهائیت بر ضرورت ظهورات مکرر معنوی برای هدایت بشریت تأکید دارد. این تفاوت‌های اساسی در ماهیت و مفهوم رجعت نشان‌دهنده تفاوت‌های عمیق در جهان‌بینی هر دو مکتب است.
اسرا –
خیلی خوبه ممنونم